Obciążenie lekarza odpowiedzialnością za szkodę wchodzi w rachubę dopiero wówczas, gdy popełnił on błąd. Błąd medyczny to każdy przypadek, w którym lekarz postąpił niezgodnie z zasadami wiedzy, nie dołożył koniecznej staranności, przekroczył swoje kompetencje, czyli postąpił contra lege artem (tj. działanie lub zaniechanie niewłaściwe, naruszające zasady wiedzy medycznej) . W doktrynie cały czas jest aktualna definicja błędu medycznego ujęta w wyroku Sądu Najwyższego , która stanowi, że błędem lekarskim jest czynność (zaniechanie) lekarza w sferze diagnozy i terapii, niezgodna z nauką medyczną w zakresie dla lekarza dostępnym. Jednak sam błąd nie pociąga za sobą odpowiedzialności cywilnej sam przez się. Zasadą jest, że obowiązek naprawienia szkody może powstać dopiero wówczas, gdy błąd ten jest przez lekarza zawiniony i jednocześnie spełnione zostaną pozostałe przesłanki odpowiedzialności odszkodowawczej, przewidziane w kodeksie cywilnym . W tych procesach niezwykle istotne jest postępowanie dowodowe, gdzie inicjatywa dowodowa, czyli przedstawienie dowodów należy do stron (powoda i pozwanego). Strony procesu, dążąc do udowodnienia swoich racji, niejednokrotnie przedstawiają przed sądem cywilnym różnorodne dokumenty m.in. dokumentację medyczną, wyroki sądu karnego i sądu lekarskiego oraz opinie biegłych.