Czym jest dowód w procesie sądowym? Jest to informacja mająca swoje oparcie w rzeczywistości. Przedmiotem dowodu (a więc informacji zgłaszanej sądowi przez stronę) mogą być tylko fakty mające istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy (art. 227 k.p.c.). Przedstawienie tych faktów, czyli zgromadzenie materiału dowodowego należy do stron, ale ocena jego przydatności należy do sądu. Odbywa się to w postępowaniu dowodowym, które toczy się przed sądem orzekającym w danej sprawie. Sąd dopuszcza dowody zgłoszone przez strony w drodze postanowienia dowodowego w którym oznacza: fakty podlegające stwierdzeniu (tezy dowodowe), środek dowodowy i stosownie do okoliczności sędziego lub sąd, który ma dowód przeprowadzić, a ponadto, jeżeli to jest możliwe, termin i miejsce przeprowadzenia dowodu (art. 236 k.p.c.). Sąd nie jest związany swym postanowieniem dowodowym i może je stosownie do okoliczności uchylić lub zmienić nawet na posiedzeniu niejawnym. Ponadto sąd orzekający może zarządzić powtórzenie lub uzupełnienie postępowania dowodowego. Z przebiegu postępowania dowodowego sporządza się protokół, który podpisuje sędzia i protokolant, a także osoby przesłuchane oraz strony, jeżeli są obecne. Niestawiennictwo stron na termin przeprowadzenia dowodu nie wstrzymuje jego przeprowadzenia, chyba że obecność stron lub jednej z nich okaże się konieczna. Na postanowienie dowodowe dopuszczające dowody lub odmawiające ich dopuszczenia nie przysługuje stronie środek odwoławczy. Jednak kontroluje to sąd drugiej instancji, bo w apelacji każda ze stron może kwestionować postanowienie dowodowe sądu.